امام صادق علیه السلام : خوشا به حال بنده ای که برای خدا با نفْس وهوس خویش جهاد کند . هر که لشکر هوا وهوس خود را شکست دهد، به خشنودی خدا دست یابد وهرکه خِرَدش، با کوشش وشکستگی وفروتنی، بر بساط خدمت گزاری به خدا، بر نفْس امّاره اش چیره شود ، به پیروزی بزرگی دست یافته باشد . میان بنده وخداوند حجابی ظلمانی تر ووحشتناکتر از نفْس وهوای نفْس نیست وبرای کشتن این دو ، سلاح وابزاری (جز) چون احساس نیاز به خدا وخضوع وخشوع وگرسنگی وتشنگی کشیدن در روز وشب زنده داری نیست ، که اگر چنین کسی بمیرد، شهید است واگر زنده بماند وهمچنان به این راه ادامه دهد ، خداوند فرجام او را به آن رضوان بزرگ ختم کند. خداوند عزّ وجلّ فرمود : «و آنان که به خاطر ما جهاد کنند راههایمان را به آنان نشان می دهیم وخداوند با نیکوکاران است .
انظر الریاضة : باب 1571 .
| فریاد و فغان ز نفس اماره من | |
کو صبر جمیل تا کند چارهى من |
| سررشته صبر گر نباشد در کف | |
کى جمع شود این دل صد پاره من |
|
|
