گلستان و بوستان کلام اهل بیت (علیهم السلام)

امام صادق علیه السلام : خوشا به حال بنده ای که برای خدا با نفْس وهوس خویش جهاد کند . هر که لشکر هوا وهوس خود را شکست دهد، به خشنودی خدا دست یابد وهرکه خِرَدش، با کوشش وشکستگی وفروتنی، بر بساط خدمت گزاری به خدا، بر نفْس امّاره اش چیره شود ، به پیروزی بزرگی دست یافته باشد . میان بنده وخداوند حجابی ظلمانی تر ووحشتناکتر از نفْس وهوای نفْس نیست وبرای کشتن این دو ، سلاح وابزاری (جز) چون احساس نیاز به خدا وخضوع وخشوع وگرسنگی وتشنگی کشیدن در روز وشب زنده داری نیست ، که اگر چنین کسی بمیرد، شهید است واگر زنده بماند وهمچنان به این راه ادامه دهد ، خداوند فرجام او را به آن رضوان بزرگ ختم کند. خداوند عزّ وجلّ فرمود : «و آنان که به خاطر ما جهاد کنند راههایمان را به آنان نشان می دهیم وخداوند با نیکوکاران است .

انظر الریاضة : باب 1571 .

الإمامُ الصّادقُ علیه السلام : طُوبی لِعَبدٍ جاهَدَ للّه ِِ نَفسَهُ وهَواهُ ، ومَن هَزَمَ جُندَ نَفسِهِ وهَواهُ ظَفِرَ بِرِضا اللّه ِ ، ومَن جاوَزَ عَقْلُهُ نفسَهُ الأمَّارَةَ بِالسُّوءِ بِالجَهدِ والاستِکانَةِ

والخُضُوعِ علی بِساطِ خِدمَةِ اللّه ِ تعالی فقد فازَ فَوزا عَظیما ، ولا حِجابَ أظلَمُ وأوحَشُ بَینَ العَبدِ وبینَ اللّه ِ مِن النَّفسِ والهَوی ، ولَیسَ لِقَتلِهِما وقَطعِهِما سِلاحٌ وآلَةٌ مِثلَ الافتِقارِ إلی اللّه ِ والخُشوعِ والخُضوعِ والجُوعِ والظَّمَأِ بالنهارِ والسَّهَرِ باللیلِ . فإن ماتَ صاحِبُهُ ماتَ شَهیدا ، وإن عاشَ واستَقامَ أدّی عاقِبَتُهُ إلی الرِّضوانِ الأکبَرِ ، قال اللّه ُ تعالی : «و الَّذِینَ جاهَدوا فِینا لَنَهْدِیَنَّهُم سُبُلَنا وإنَّ اللّه َ لَمَعَ المُحْسِنِینَ